ইশ্বৰক প্ৰসন্ন কৰাৰ বাবে মানুহৰ যি সহজাত আকাঙ্খা থাকে, তাৰ পক্ষত নাছিলোঁ মই কোনোকালে। এই আকাঙ্খাৰ একেবাৰে বিপৰীত মেৰুতো বিচৰণ কৰা নাই মই কেতিয়াও। জন্মসূত্ৰে মই বৰ্নহিন্দু বামুনৰ ঘৰৰ ল'ৰা পিছে কেৱল নামতেই। বাৰ বছৰত মা-দেউতাই দিয়া লগুণৰ সুতাডাল পিছে এতিয়াও এৰিব পৰা নাই। সেই নগুন পেচথকা শুতা ডাল মোৰ দেহত আজিও লাগি আছে, ঠিক যেনেকৈ বজাৰৰ পৰা কিনি অনা মালা এডাল পিন্ধি থাকে বহুতেই । এই লগুণডাল মোৰ বাবে এক অলংকাৰ মাথোন। এৰি দিয়া নাই মাথো এটা কাৰণতেই যে সেয়া ধৰ্মীয়বিধিতকৈ মোৰ বাবে বহুযুগ ধৰি চলি অহা এক পৰম্পৰা বা সংস্কৃতিৰ অংগহে, যি পৰম্পৰা একেদিনেই হেৰুৱাই পেলাব নিবিচাৰো মই। মই শোৱা কোঠাটোৰ কাষৰ কোঠালীতোতে আছে আমাৰ ঘৰৰ মন্দিৰটো য'ত আছে ৩০০ বছৰৰ পূৰণী কালাচাঁন্দৰ (শ্ৰীকৃষ্ণ) বিগ্ৰহ, মহাপুৰুষ শ্ৰীশ্ৰী চৈতন্যদেৱে নিজে ব্যৱহাৰ কৰা খৰম আৰু লাখুটি (ডo মহেশ্বৰ নেওগৰ 'পবিত্ৰ অসম'ৰ গোৱালপাৰা জিলাৰ বঙাইগাঁওৰ শ্ৰীশ্ৰী চৈতন্যধাম দ্ৰষ্টব্য)। ঘৰৰ সেই মন্দিৰটোত আজিও চলে নিত্য নৈমিত্তিক পূজা। পিছে পূজা সম্পৰ্কীয় কাম কাজৰ বাবে মই কেতিয়াও নোসোমাও সেই মন্দিৰটোত। সেই মন্দিৰটোৰ বাবেই আমাৰ ঘৰত আজিলৈ সোমোৱা নাই আনকি কুকুৰাৰ এটা কণীও ! আমাৰ ঘৰত সেইবোৰ অভক্ষ্য আৰু তাৰ কাৰণে পিছে মোৰ কোনো অনুশোচনা নাই, ঘৰৰ বাহিৰত মই সৰ্ব্বভক্ষী...। যিয়ে য'ত বিশ্বাস কৰে মিছাতে তাত যুক্তিবাদীহৈ বাধাদিয়াৰ দৰকাৰ অনুভৱ কৰা নাই কেতিয়াও। কোনোবাই যদি পূজা পাতল কৰি মানসিক শান্তি লাভ কৰে তাত বাধাদিয়াৰ কোনো কাৰণেই নাহে, আহিব নোৱাৰে।
মাজতে নিজকে এজন প্ৰৱল যুক্তিবাদী বুলি ভাবিবলৈ লৈছিলো যদিও ঈদৰ দিনাখন হোৱা এক দুৰ্ঘটনাই নিজকেই নিজে আকৌ নতুনকৈ আবিষ্কাৰ কৰিলো... নাহ মই যুক্তিবাদী হব পৰানাই এতিয়াও !!! সিদিনা খন মোৰ ৫ বছৰীয়া ল'ৰা নীলে দৌৰতে বেয়াকৈ পৰি মূৰৰ পিছফালে আঘাত পাই ল'গে-ল'গে সংজ্ঞাহীন হ'ল...। তাৰ মাকে তাক কোচত লৈ কান্ধাকটা আৰাম্ভ কৰিলে, ঘৰত এক হুলস্থুলীয়া পৰিবেশ যাক মই বৰ্ণনা কৰিব পৰাকৈ ভাষাৰ প্ৰয়োগ কৰিব নোৱাৰিম কেতিয়াও, পিছে এইখিনি জানো যে সেই মূহুৰ্তত মোৰ বুকুখন অদ্ভুতভাৱে পাতল হৈ উঠিছিল যেন বুকুৰ ভিতৰত একোৱেই নাই মোৰ, হাতভৰি কঁপি উঠিছিলে মোৰ , মুখৰ পৰা কব নোৱাৰাকৈ ওলাইছিলে হে ভগৱান ৰক্ষা কৰা...!!! কঁপিকঁপিয়ে দৌৰি গেৰেজৰ পৰা গাড়ীখন উলিয়াই কোনোকালে পূজা নকাৰা কালাচাঁন্দ প্ৰভূৰ মন্দিৰলৈ বুলি সেৱা এটা জনাছিলোঁ... হে ভগবান নীলক বচোঁৱা...!!! হস্পিটাললৈ নিয়া অৱস্থাতে ৰাস্তাত নীলৰ জ্ঞান আহিল। মনটো অলপ পাতল হ'ল যদিও অলপ পিছতে সি বমি কৰাতে আকৌ হাত ভৰি কঁপিব ধৰিলে নীলৰ মাকৰ ফালে চালো তাইৰ ফালে চাব নোৱাৰি দুচকুৰে বইছে জলাধাৰ। আমাৰ ঘৰৰ পৰা হস্পিটাল ৬কি.মি.দুৰত্বত আৰু মোৰ জীৱনত আজিলৈ এই ৬ কি.মি. চিধা বাটেৰে গাড়ী চলাই নিয়াটোৱে আছিল আজিলৈ চলোৱা আটাইতকৈ পঙ্কিল পথ !!! বাটত যিমান মন্দিৰ- মছজিদ যি পাইছিলোঁ সিদিনাখন সকলোতেই সেৱা এটা জনাইছোঁ, অদৃশ্যজনৰ ওচৰত প্ৰাণ ভিক্ষা কৰিছো ল'ৰাটোৰ জীৱনৰ বাবে।
নীল এতিয়া সম্পূৰ্ণ সুস্থ , তাৰ দৌৰজাঁপ আকৌ আৰম্ভ হৈগৈছে এতিয়া ! পিছে সিদিনাখন ঘটনাই মোক বাৰুকৈয়ে জোকাৰি গৈছে, সিদিনা ফেচবুকত নীলৰ বাবে পাৰ্থনা কৰিবলৈ আপডেট এটা দিছিলোঁ তাৰ পৰা মোৰ বহু ফেচবুক বন্ধুই ঘটনাটোৰ বিষয়ে গ'ম পাইছে, মোক ফোন কৰি অভয় দিছে বহুজনে যাৰ লগত মোৰ পৰিচয় ফেচবুকতেই সীমাবদ্ধ, যাৰ বহুতোকেই মই আজিলৈকে চকুৰেই দেখা নাই, তেওঁলোকে বহুতেই পাৰ্থনাও কৰিছে নিজ নিজ ধৰ্ম মতেই, যাৰ বাবে মই তেওঁলোকৰ ওচৰত চিৰ কৃতজ্ঞ। পিছে এই ঘটনাই মোক শিকাইছে জীৱনৰ আন এটি পাঠ আৰু মই এতিয়া বিশ্বাস কৰো যে মই যিমানেই নিজকে যুক্তিবাদী বুলি নাভাবো কিয় মই এতিয়াও সংস্কাৰাচ্ছন্ন এক মানুহ মাথো যিজনে জন্মলগ্নতে পোৱা সংস্কাৰক অস্বীকাৰ কৰিব পৰা হোৱা নাই এতিয়াও আৰু যাৰ প্ৰভাৱৰ অস্তিত্বৰ উমান বিপদৰ সময়তহে পোৱা যায়। জীৱনৰ পৰা পোৱা এইটোও এক প্ৰকাৰৰ ডাঙৰ অভিজ্ঞতা।
এতিয়া ভাবিছোঁ মোৰ দৰে বহুতেই হয়তো ওলাব যিজনে আচলতে আধুনিকতা আৰু সংস্কাৰৰ এক বিৰল মিশ্ৰণৰ মাজতেই জীয়াই আছে। পিছে মনৰ এই সংস্কাৰচ্ছন্নতা ভণ্ডামি পৰ্যায়লৈ যাব নিদিও কেতিয়াও আৰু নাহ নিজকে আৰু প্ৰৱল যুক্তিবাদী বুলি পৰিচয় নিদিওঁ কেতিয়াও। যদিওবা সকল প্ৰশ্নৰ উত্তৰ ধৰ্মত নাই বা তাক বিছৰাৰ ধৃষ্টতাও মোৰ নাই কিন্ত সকলোখিনিয়ে যে একেবাৰেই অৰ্থহীন তাৰো পিছে প্ৰমাণ নাই। ক্ষতি কি যদি মই কোনোবা বিমৰ্ষ মানুহৰ বাবে মোৰ ভগৱানৰ ওচৰত পাৰ্থনা জনাওঁ...!! সেই মানুহ, সেই বিপদগ্ৰস্ত জন যি ধৰ্মৰে নহওক কিয় তেওঁৰ বাবে মই মোৰ ভগৱানৰ ওচৰত পাৰ্থনা কৰিম সেয়াই মোৰ বাবে হওক মোৰ ধৰ্ম। য'ত থাকক এজনৰ প্ৰতি আন এজনৰ ভালপোৱা, প্ৰেম... আমি মানো বা নামানো প্ৰতিটো ধৰ্মই আচলতে তাকেই কয়। যেতিয়া দুঃখ কষ্ট হতাশাই ভৰাক্ৰান্ত কৰে মন তেতিয়া হয়তোবা কেৱল ঈশ্বৰহে আনি দিব পাৰে অলপ শান্তনা, অলপ ভৰষা। এই ভৰষা মোৰ বাবে হওক ধৰ্মীয় উগ্ৰবাদ, কুসংস্কাৰৰ বিপৰীতে....!!! ঈশ্বৰৰ ওচৰত সেয়াই মোৰ পাৰ্থনা।
সকলোৱেই কুশলে থাকক।
